ویژگی حافظ قرآن

 

مقام حفظ و حافظ قرآن

چـنـان کـه آغـاز حفظ قرآن آدابى دارد, پایان آن نیز با آداب ووظایف ویژه همراه است . بخشى از وظایف حافظان عبارت است از: - فروتنىحـافـظ قـرآن نباید دربرابر توفیقى که خداوند متعال به او عنایت کرده , مغرور شود و تکبر و فخر بورزد. امام صادق (ع ) مى فرماید: بـا صدایى بلند به حافظ مى گویند: اى حافظ قرآن , به وسیله ى قرآن در برابر مردم فروتن باش تا خداوند عزیزت گرداند واز فخر وتکبر بپرهیز تا ذلیل و خوارت نسازد.
   

---

- حفظ اندوخته ها>یـکـى از مـسـئولـیـت هـاى حافظ قرآن تلاش براى تثبیت و استحکام محفوظات قرآنى است .

امام صادق (ع ) مى فرماید: هر کس سوره یى از قرآن را فراموش کند, آن سوره به صورتى زیباو در درجه یى بلند در بهشت در بـرابرش آشکار مى گردد.
وقتى آن رامى بیند, مى گوید: تو کیستى که چنین زیبایى ؟ کاش براى من بودى .
سوره مى گوید: مرا نمى شناسى ؟! من فلان سوره ام .
اگر مرافراموش نمى کردى , تو را به این درجه و مقام مى رساندم .
بـرخى از فقیهان نگهدارى آیات درحافظه را واجب مى دانند.
درنظر آنان حفظ قرآن مجید واجب نیست , ولى حافظ باید بکوشدآنچه مى داند فراموش نکند.
نقل عن السیدالخویى (ره ): بـان مـن حـفظ مقدارا من القرآن الکریم وجب علیه ان یواظب على حفظه فهل هذا صحیح و هل موافق لنظرکم الشریف .
التبریزى - دام ظله العالى -: نعم , الاحوط المحافظه على من حفظ بتکرار القرائة ونحوها.
از آیت اللّه خویى (ره ) نقل شده که مى گوید: بـر آن کـه مـقـدارى از قـرآن کریم را حفظ کند, واجب است درنگهدارى اش بکوشد.
آیا این نقل درست است و با نظر شریف شمامطابقت دارد؟ آیت اللّه تبریزى : آرى (ایـن نـقـل درسـت اسـت ) بـه نظر من احتیاط واجب اقتضامى کند کسى که قرآن به خاطر مى سپارد به یارى تکرار و مانند آن درحفظ اندوخته هایش بکوشد.
- پرهیز از اشتغال به کارهاى دنیوىحـافـظ قـرآن بـایـد هـر روز وقتى را به تکرار محفوظات قرآنى اختصاص دهد و از غرق شدن در کارهاى دنیوىبپرهیزد.
یکى ازیاران امام صادق (ع ) به نام یعقوب احمر به حضرت عرض کرد:بدهى بسیار دارم و چنان در اندوه فرو رفته ام که قرآن را از یاد برده ام .
امام فرمود: قرآن , قرآن ! همانا قرآن و سوره یى از آن در رستاخیزمى آید و تا هزار درجه [ در بهشت ] بالا مى رود.
آن گاه مى گوید: اگر مراحفظ مى کردى , تو را به این جا مى رساندم .
- لزوم رو خوانى قرآنحافظ قرآن باید, براى تثبیت محفوظات قرآنى اش و نیز محروم نشدن از پاداش نگریستن به قرآن , وقـت خـود را بـه دو بـخش تقسیم کند.
زمانى را به تکرار محفوظات اختصاص دهد و زمانى را به تـلاوت قـرآن از روى مـصـحـف .
تـلاوت از روى مصحف حافظ را از عبادت نگاه به قرآن بهره مند سـاخـتـه , سـبب مى شود به اشتباهات و نقاط ضعف وابهامش پى ببرد و از صحت اندوخته هایش مـطـمئن گردد.
اسحاق بن عمار از حضرت صادق (ع ) پرسید: فدایت شوم , من حافظ قرآنم ,قرآن رااز حفظ بخوانم بهتر است یا از روى مصحف ؟ امـام فـرمـود: از روى مـصحف تلاوت کنى بهتر است .
آیا نمى دانى که نگاه کردن به قرآن عبادت است .
الـبـتـه مـراد امام (ع ) این نیست که قرآن همیشه از روى مصحف قرائت شود, زیرا گاه باید, براى تثبیت محفوظات , آن را از حفظ تکرارکرد.
افزون برآنچه گذشت , تلاوت قرآن از روى مصحف به تقویت چشم , سبک شدن عذاب پدرومادر و...
مى انجامد.